SITUATION: oddziały SGO Gdańsk (8), SGO Szczecin (4) uczestniczyły w szkoleniu zielonej taktyki w Ośrodku Szkolenia Taktyki Strzeleckiej

ACTION: szkolenie obejmowało taktyki techniki i procedury dla małych pododdziałów rozpoznania

LOCATION: Kuleszewo (PL)

TIME: 240800LUT19-242100LUT19

REACTION: 

Trening czyni mistrza nie jest frazesem. Poprzez ciągłe powtarzanie zdobytych umiejętności i dokładanie nowych elementów można zdobywać kolejne poziomy wyszkolenia. To co dla nas jest pasją, dla naszych szkoleniowców było służbą, poświeceniem i walką ze słabościami by na polu walki być w stanie zrealizować misję i zapewnić bezpieczeństwo kolegom.

24.02.2019 mieliśmy przyjemność uczestniczyć w szkoleniu z podstaw zielonej taktyki, prowadzonym przez byłego szkoleniowca i weterana JW Formoza. Szkolenie odbyło się w Ośrodku Szkolenia Taktyki Strzeleckiej i trwało jedenaście godzin. W szkoleniu wzięli udział zarówno doświadczeni członkowie SGO Gdańsk (stanowiący zespół Alfa) oraz osoby chcące założyć nowy oddział SGO w Szczecinie oraz rekruci SGO Gdańsk (zespół Bravo). Podział na dwa zespoły z uwzględnieniem zaawansowania w zielonej taktyce ułatwił pracę zarówno instruktorowi jak i nam, ponieważ Alfa mogła pracować nad zgraniem zespołu, zaś Nabór SGO Szczecin mógł liczyć na szczególną uwagę instruktora w trakcie wykonywania zadań.

Szkolenie rozpoczęliśmy od podstaw czyli szyków marszowych – kolumna, podwójna kolumna, linia, eszelon. Jednym z łatwiejszych zadań było wypracowanie płynności zmieniania szyku w otwartym terenie, oczywiście im dalej w las tym było trudniej. Kolejnym elementem, który ćwiczyliśmy było zerwanie kontaktu, zarówno skokami w tył jak i zwijką. W przypadku wykorzystania metody skoków ze względu na naturalnie przeszkody występujące w lesie, wyzwaniem w trakcie treningu było utrzymanie operatów w jednej linii podczas skoku. W przypadku zwijki warto zwrócić uwagę na „gubienie” członków zespołu – przecież nie zostawiamy swoich, nawet tych dobrze zakamuflowanych. Zerwanie kontaktu to nie tylko ucieczka, ale również obrona, dlatego naszą uwagę przykuły wspomniane przez instruktora rodzaje prowadzenia ognia, dla części z nas aspekt ten był nowy i intrygujący.

Kiedy uda nam się już zerwać kontakt z przeciwnikiem warto odnowić nasze zdolności bojowe, ale należy pamiętać o bezpieczeństwie. Na tym etapie szkolenia został omówiony postój krótki oraz obrona okrężna, dzięki której będziemy w stanie zweryfikować min. czy ktoś za nami nie podąża. W tym miejscu warto przypomnieć o wykonywaniu SLLS oraz LACE jako meldunków ułatwiających nadzór TL/CC nad zespołem.

Kolejny blok szkolenia dotyczył przekraczania drogi. Metoda, która została nam zaprezentowana po niewielkiej modyfikacji może być stosowana zarówno w dzień jak i w nocy, do dróg ruchliwych jaki i przekraczania duktów w lesie, dróg prostych oraz krętych dróg w górach. Tego dnia mieliśmy okazję wypróbować nie tylko podstawowy wariant przekraczania drogi leśnej, o czym mieliśmy przekonać się w dalszej części szkolenia.

W zależności od wykonywanej misji, terenu, przeciwnika w taktyce zielonej reakcją na kontakt jest zerwanie go lub przejęcie. I ten drugi aspekt stał się przedmiotem następnego zadania. Jak się okazało w trakcie wykonywania ćwiczeń, przejęcie kontaktu wymaga sprytu, skrytości działania, synchronizacji między zespołami i szybkiej realizacji. Zdecydowanie ofensywne działanie przypadło nam do gustu.

Ostatnie trzy godziny szkolenia obejmowały omówienie i przetrenowanie sekwencji wykonywania rajdu na obiekt oraz symulację rajdu w warunkach nocnych. Rajd na obiekt jest zadaniem wymagającym nie tylko szczegółowego planowania, ale również interdyscyplinarnego wykonania – taktyka zielona, rozpoznanie, taktyka czarna i powrót do taktyki zielonej zaraz po opuszczeniu zabudowań. Zarówno po wykonaniu treningu jak i nocnego rajdu pojawiło się wiele konstruktywnych przemyśleń min: nie wolno zaniedbywać rozpoznania terenu, od tego zależy bezpieczeństwo zespołu i pomyślność wykonania misji, na dowódcy ciąży odpowiedzialność za rozpoznanie, rozlokowanie zespołów i oczywiście dowodzenie szturmem.

Ostatnim zadaniem jakie nas czekało było przejście drogi nocą. Przejście przez las nocą, bez noktowizji, przy zachowaniu dyscypliny świetlnej i dźwiękowej, przez 12 osób a następnie dwukrotne przejście ruchliwej drogi stanowiło ciekawe wyzwanie. My te wyzwanie podjęliśmy i wróciliśmy bogatsi o wiedzą zarówno o sobie samym jak i o ograniczeniach realizacji akcji w warunkach nocnych.

Monika